به نام خداوند جان و خرد
دوستان فرهیخته!
سلام
از اینکه به دلیل عدم حضور در تهران، افتخار شرکت در جمع صمیمی و علمی شما را ندارم، پوزش می طلبم. به همین بهانه خواستم چند کلمه ای با شما دوستان عزیز و گرانقدر، گپی زده باشم.
عصر کنونی را باید عصر " امپراتوری علم " نامید. امپراتوری ای که نه مرز می شناسد و نه قومیت و نه جنس . خود مختار است و خودفربه. در انحصار قرار نمی گیرد و به راحتی نیز همنشین جمع و گروه و ملتی نمی شود. گاهی از شرق نمایان می شود ( قرون اولیه اسلامی ) و گاهی از غرب، قد علم می کند (از دوره رنسانس ). امروز ، بی آن ، نه تنها نمی شود پرواز کرد، که حتی نمی شود حرکت کرد!
و بر ماست که به جای فریاد زدن و اعتراض کردن و انگشت اتهام را به طرف متهمان داخلی و خارجی گرفتن، یا غرق شدن در رویای ایران متمدن چند صد سال غرب و یا مقهور و فریفته فرهنگ غرب شدن ، ببینینم چه هستیم؟ و برای عقب نماندن از قافله سالار "علم" که چهار نعل به پیش می تازد، چه باید بکنیم؟
رفتار و اندیشه ما تا چه اندازه در رشد و تعالی جامعه موثر است؟ ما که عادت کرده ایم همیشه منتقد کار دیگران باشیم، تا چه اندازه خودمان را نقد کرده ایم؟! مطالعه و پژوهش در کجای زندگی ما دانشجویان و تحصیلکرده ها و به اصطلاح "انتلکتوئل ها" قرار دارد! تا چه اندازه کتاب را از نماد روشنفکری و دکور و زینت خانه خارج ساخته ایم و در آن تعمق کرده ایم؟
دوستان عزیز!
کمی در واژه "فارغ التحصیل" تعمق نمایید. آیا واقعا شما دیگر از تحصیل علم، فارغ شده اید؟! دیگر با کتاب و کتابخوانی خداحافظی کرده اید؟! مبادا کتاب هایتان را در میدان انقلاب، به حراج گذاشته باشید!! چه بد واژه ای است واژه "فارغ التحصیل"؛ در زمانی که فرد به مطالعه و پژوهش عادت می کند، قدرت پردازش اطلاعات را کسب می نماید و به تحلیل مطالب می پردازد، او را از کسب و تحصیل علم فارغ می دانند.
برادران و خواهران گرانقدر!
شما فارغ التحصیل نشده اید، بلکه " فرهیخته " شده اید و به زینت علم آراسته! پس قدر این مقام و منزلت را بدانید و بر آن بیفزایید! و بدانید و آگاه باشید که تا همه ما نخواهیم و تلاش نکنیم، آرزوی پیشقراول کاروان علم بودن، عبث و بیهوده خواهد بود و تا زمانی که خودمان را مجهز به لباس علم و پژوهش نکردیم، حق اعتراض و متهم کردن دیگران را در این عقب ماندگی علمی نخواهیم داشت.
کمبود امکانات و فرصت ها، وجود محدودیت ها و عدم توجه دیگران در این پیشرفت علمی ، بهانه ای بیش نیست. (البته این سخن به معنی نفی وجود انتقاد بر دیگران نیست) چرا که علم و نوآوری از درون کمبودها و محدودیت ها سر برون خواهد آورد و فرصت ها حاصل نمی شود، بلکه ما فرصت ها را ایجاد می کنیم
در خاتمه، برای همه شما عزیزان و فرهیختگان، آرزوی سعادت و سلامت دارم و امیدوارم شاهد درخشش شما در عرصه های علمی و پژوهشی این کهن بوم و بر باشم.
***************************************
