بچه های وصله پینه ای زیر بته ای
روابط عمومی می تواند باعث ظهور علایق جدیدی شود یا ظهور آن ها را سریع تر می کند. مورد بچه های وصله پینه ای زیر بته ای، یک سری از عروسک های عجیب و غریب تولیدی شرکت مَتِل، در اوایل دهه ی 1980، یکی از همین موارد است.
از همان ابتدا، بچه های وصله پینه ای زیر بته ای، به عنوان اسباب بازی های معمولی شناخته نشد؛ بچه ها باید آن ها را "به فرزندی قبول می کردند". طوری که انگار بچه های نوزاد خودشان بودند. هر عروسکی یک "فرم قبول سرپرستی" به همراه خود داشت- که برای عروسک های پسر آبی و برای دخترها، صورتی رنگ بود- و نام عروسک هم روی آن ها چاپ شده بود.
از بچه ها می خواستند مثل پدر و مادرها، اسامی خود را روی مدارک قبول سرپرستی بنویسند و از فرزندان خود به خوبی مراقبت کنند. با فرستادن فرم ها، آن ها عضو انجمن اولیای بچه های وصله پینه ای زیر بته ای می شدند و یادداشت های تبریکی هم به وسیله پست دریافت می کردند. یک سال بعد، فرزند خوانده ها از طرف سازنده خود، کارت تبریک کتولد دریافت می کردند. این برنامه تبلیغاتی، بچه های وصله پینه ای زیر بته ای را از تنها اسباب بازی دیگر، مثل همه اسباب بازی ها، تبدیل به همراه کرد. بسیاری از بچه ها شروع کردند به جمع آوری آن ها به تعداد زیاد و خانواده هایی از این عروسک ها برای خود درست کردند.
در زمان تعطیلات، مطالبی در مطبوعات به چاپ می رسید که حاکی از کمبود این عروسک ها در فروشگاه ها بود. پدر و مادرها برای خریدن این عروسک ها برای فرزندان خود به فروشگاه ها هجوم آوردند. نمی دانم آیا واقعا فروشگاه ها با کمبود این عروسک ها مواجه شده بودند یا اینکه این تنها شایعه ای بود که وسیله ی شرکت اسباب بازی سازنده ی این عروسک ها، برای تحریک مردم به خرید آن ها ساخته شده بود.
اخیرا، متل، وب سایتی به آدرس اینترنتی www.cabbagepatchkids.com ساخته است که به عنوان انجمن اینترنتی، مشغول ارایه خدمات به صاحبان این عروسک ها و پدران و مادران آن هاست.
برگرفته از کتاب روابط عمومی به زبان آدمیزد- اریک یاوربوم و باب بلای
