آفرینش گیتی

آفریدگان را آنچنان که باید آفرید و آفرینش گیتی را آنچنان که باید آغاز کرد بی آنکه  لحظه ای بیندیشد یا از پیش آزمایشی کند و از آن آزمون استفاده ای کند یا در خود جنبشی پدید آورد یا با اضطراب و هیجان اهتمامی بورزد همه چیز را در زمان مناسب از نیستی به هستی آورد ومیان پدیده های گوناگون سازگاری بخشید وبه هر یک نهاد و سرشتی مخصوص ارزانی دات و نهاد هر چیزی را ملازم ذاتش قرار داد و همه را پیش از آغاز خلقتشان می شناخت و از آغاز و پایانشان آگاه بود ،و به قرینه ها و زوایای آنها دانا بود . سپس خداوند سبحان جو لایتناهی را بر گشود و گوشه ها و کرانه های آن را شکافت و میان زمین و آسمان از تارو پود هوا اطلس فضای بیکران را بافت آنگاه در آن آبی که امواجش متلاطم واز پس هم در آیندهوبر روی هم غلطان بود جاری کرد وآن اب را در پشت باد تند و نیرومند وخوان بر نشاند سپس به باد فرمان داد تا آن آب را به هرسو برد و محکم نگاهش دارد و باد را در سر حد آب نگه داشت .هوا در زیر باد بازو گشاد و آب بر بالایش ریخته شد . آنگاه بادی بیافرید که جایگاه وزیدنش عقیم بود وتنها امواج آبها را به حرکت درمی آورد سپس وزش آن باد را بر هم زند و امواج کوه پیکر بر انگیزد پس آن باد هم دریای آب را چون مشکهای پر بجنبانید و به هم زد و به گونه ای که در جای وسیع و خالی می وزد وزیدن گرفت و آب راکد به آب خروشان فرو کوفت تا آنکه مقدار زیادی آب بالا آمد و کف بر کرانه آورد آنگاه حق تعالی آن کفها را در فضای گشوده بالا برد و هفت آسمان را از ان کفها پدید آورد و در زیر آن آسمانها سقفی محفوظ وبلند ایجاد گردید و آن آسمانها نه با ستونی نگاه داشت و نه با میخی آنها را استوار کرد آنگاه آنها را با زینت و زیور وستارگان و انوار آسمانی بیاراست  و چراغ پرتو افکن خورشید و ماه درخشان را در آسمان گردنده و سقف دوار و لوح گران در حرکت آورد.

                                                    ادامه دارد...