بیاموزیم که:

 1 - با احمق بحث نکنم و بگذاریم در دنیای احمقانه خویش خوشبخت زندگی کند.

2 - با وقیح جدل نکنیم چون چیزی برای از دست دادن ندارد و روح ما را تباه می‌کند.

3 - از حسود دوری کنیم چون اگر دنیا را هم به او تقدیم کنیم باز از زندان تنگ حسادت بیرون نمی آید.

4 - تنهایی را به بودن در جمعی که ما را از خودمان جدا می کند، ترجیح دهیم.

5 - از "از دست دادن" نهراسیم که ثروت ما به اندازه شهامت ما در نداشتن است.

6 - بیشتر را بر کمتر ترجیح ندهیم که قدرت ما در نخواستن و منفعت ما در سبکباری است.

7 - کمتر سخن بگوییم که بزرگی ما در حرف هایی است که برای نهفتن داریم، نه برای گفتن.

8 - از سرعت خود بکاهیم، که آنان که سریع تر می دوند، فرصت اندیشیدن به خود نمی دهند.

9 - دیگران را ببینیم، تا در دام خویشتن محوری، اسیر نشویم.

10 - از کودکان بیاموزیم، پیش از آن که بزرگ شوند و دیگر نتوان از آنان آموخت.