1- سعی کن که اسامی افراد را به خاطر بسپاری زیرا بی مبالاتی در این مورد ممکن است نشانه بی علاقگی نسبت به آنها باشد.
2- فرد راحتی باش تا هیچ کس در معاشرت با تو احساس ناراحتی و اجبار نکند و تعارف و تکلف را کنار بگذار.
3- این اعتقاد را در خود تقویت کن که هر چه پیش آید خوش آید و در این صورت هیچ چیز نمیتواند آرامش ات را به هم بزند.
4- خود پرست نباش و بیهوده تظاهر نکن که به همه چیز عالمی.
5- خصوصیاتی را در خودت پرورش بده که جالب توجه باشد و باعث شود که مردم در اثر معاشرت با تو به برداشتهای ارزشمندی برسند.
6- صمیمانه و با روحیه مذهبی، سعی کن خودت را از شر همه سوء تفاهم ها خارج کنی و گلایه ها را از ذهنت دور کن.
7- شخصیت خودت را زیر ذره بین ببرتا بتوانی عوامل ناهنجارها را از آن خارج کنی، بخصوص عواملی که امکان دارد از آنها آگاه نباشی.
10- آنقدر دوست داشتن افراد را تمرین کن که این کار بصورت یک عادت ثانویه در آید.
11- همیشه از فرصتهائی برای تبریک گفتن به افراد و یا اظهار همدردی در غمها و ناکامی هایشان که پیش می آید، استفاده کن.
12- به مردم قدرت روحی بده تا محبت بی ریای خودشان را نثار تو کنند.
