درود بر شما

امشب می خوام یه دروغ دل انگیز رو با هم بررسی کنیم. این داستان و نقدش بی شک برای شما جالب خواهد بود. شاید هم بعضی از شما با این داستان آشنا بودید اما باور این همه دروغ علیه ایران براتون دردناک بوده. این گره نه با دندون بلکه به راحتی با دست باز شدنیست. همون طور که بسیاری از دروغ های بزرگ تاریخ با کمی منطق و مطالعه پاک شدنی خواهد بود؛ گاهی نداشتن تاریخ دروغین بهتره، حتی اگر نتونیم حقیقتی رو به جایش بنشونیم. (نقدهای من با رنگ آبی نمایش داده شده):

یکی از کتاب های بیست و چهارگانه تورات تماما به ایران هخامنشی [البته ایران هخامنشی به صورت افسانه و در غالب اساطیر. زیرا یهودیان به دلیل محبتی که کورش در آزاد سازی آنان به خرج داد مایل به بیان روایات جذاب و باشکوهی در مورد آنان بودند. از دیگر سو به دلیل قدرت این خاندان بسیاری از قومیت ها و سرزمین ها مایل به متصل کردن سلسله نسب خود به آنان بودند. مثلا مصر در مورد کمبوجیه یا همین مورد استر یهودی به اخشورش که مرتبط بودن آن به ماجرای استر هرگز به اثبات نرسیده است] مربوط می شود و وقایع آن نیز از اول تا به آخر در شوش و در دربار شاهنشاه پارس می گذرد. نام این کتاب "کتاب استر" است و داستان آن داستان تسلط بی چون و چرای دختری یهودی بر دربار پادشاهی ایران در زمان "اخشورش" است که به روایت تورات "از هند تا حبش بر 127 مملکت سلطنت می کرد".

این اخشورش (که ظاهرا خشاریارشا فرزند داریوش هخامنشی است) در سال سوم از سلطنت خویش ضیافتی در "دارالسطنه شوشن" (شوش) برای نشان دادن جلال و حشمت سلطنت خود بر پا می کند که 180 روز [این غلو برای هر خواننده ای واضح است] تمام ادامه می یابد [این موضوع محال است زیرا در آن سال ها خشیارشا درگیر شورش مصر و آمادگی برای حمله به یونان بود]، و پس از انقضای این مدت ضیافت هفت روزه دیگری در قصر پادشاهی ترتیب می دهد که در روز هفتم آن در عالم مستی امر می کند [به تصریح هرودوت در دربار هخامنشی و در مجالس شراب خواری بحث مستی نبوده است. حتی او که خود دشمن درجه یک ایران هخامنشی است بخصوص تاکید می کند حتی هوشیاری آنان به حدی بود که مذاکرات مهم در همین جلسات صورت می پذیرفت] وشتی شهبانوی او را با تاج ملوکانه به حضور پادشاه بیاورند تا خلایق زیبایی او را از نزدیک ببینند( در متن کلدانی تورات تصریح شده است که شاه فرمود او بدین منظور سراپا برهنه شود [خشیارشا تنها یک زن رسمی داشته که دختر عمه اش نیز بود. این دروغ و اغراق محال است. بخصوص در جایی که در هیچ نقطه ای حتی در اختصاصی ترین قسمت اقامتگاه خشیارشا در هدیش پارسه (تخت جمشید) اثری از بازنمایی زنی نیست چه رسد زنی برهنه یا نیمه برهنه])، ولی شهبانو از این کار سرباز می زند و در نتیجه مغضوب پادشاه می شود و شاه پس از مشورت با ریش سفیدان قوم تصمصم می گیرد که رتبه ملوکانه وشتی را به دیگری که شایسته تر از او باشد بدهد، و پس از جستجو در سراسر کشور، دختری بنام استر که عموزاده و دختر خوانده مردی یهودی بنام مردخای بن یائیربن شمعی بن قیس بنیامین است که از اورشلیم جلای وطن کرده و در دارالسلطنه شوشن زندگی می کند [مردخای به روایت عهد عتیق کاتب دربار بود) برای شهبانویی انتخاب می شود، ولی به دستور مردخای قومیت یهودی و خویشاوندی خود را با مردخای پنهان نگاه می دارد (نام حاداثا را به استر پارسی که اکنون در لاتین مفهوم ستاره را دارد تغییر می دهد].

این اخشورش وزیری بنام هامان دارد [چنین نامی برای خشیارشا یا وزیر وی درهیچ کتیبه یا سندی به هیچ زبانی ذکر نشده است] که "جمیع خادمان شاه به حضور او سجده می کنند" [طبق کتیبه بارعام -که تشریفات حضور در محضر شاه هخامنشی را با جزییات بیان می کند- هیچ فردی در برابر شاه سجده نمی کرده است بلکه تنها کمی سرخود را خم کرده و دست بر دهان می گرفت که علت آن نیز احترام به آتشی بود که مقابل شاه روشن است] ، اما مردخای سجده نمی کند و هامان که بر یهودی بودن مرخای آگاه می شود نه تنها قصد کشتن مرخای بلکه "قصد هلاک نمودن جمیع یهودیانی را می کند که در تمامی مملکت اخشورش بودند، از آن رو که قوم مرخای بودند"، ولی با فعل و انفعال هایی که در داستان استر به تفضیل حکایت شده[مثلا یکی از فعل و انفعالات کشف توطئه به قتل رسوندن شاه توسط مردخای کشف و توسط استر اعلام می شود]، پادشاه در یک بزم میگساری به استر قول می دهد که هر چه را که او بخواهد، ولو نصف مملکتش باشد بدو بدهد [اغراق و دروغ مسجل برای تمامی خوانندگان]، و استر از او اعدام هامان را می خواهد، و شاه این درخواست را می پذیرد، و اضافه بر آن به استر و عمویش مردخای اجازه میدهد که نامه هایی از جانب پادشاه به والیان و روسای 127 ولایت از هند تا حبشه [این ابعاد در مورد امپراتوری درست است] بنویسد که بموجب آنها به یهودیانی که در همه شهرها هستند اجازه داده میشود که "تمامی قوم ها و ولایت ها را که قصد اذیت ایشان می داشتند با اطفال و زنان ایشان هلاک سازند و بکشند و تلف نمایند و اموال ایشان را تاراج کنند" [این دروغ به قدری بزرگ است که جای بحث ندارد ولی در صورت تمایل قادر به ارایه دلایل خواهم بود] .... و مردخای پس از صدور این حکم از حضور پادشاه با لباس ملوکانه لاجوردی و سفید و تاج بزرگ زرین و ردای کتان نازک ارغوانی بیرون می رود و یهودیان در شهر شوشن شادی و وجد می کنند و داستان چنین به پایان میرسد که : " یهودیان جمیع مخالفان خود را در همه ولایت های اخشورش پادشاه به اجازه او به دم شمشیر زده کشتند و هلاک کردند و ایشان هرچه خواستند بعمل آوردند، و در دارالسلطنه شوشن به تنهایی پانصد نفر را به قتل رسانیدند [جالب است که هفت خانواده برتر و شاهزادگان و ... همه برای یهودیان می میرند. پس حتما پس از آن حکومت ایران به دست یهودیان می افتد و شاه ملعبه دست آنان می شود، حال چگونه دوباره قدرت منتقل می شود معلوم نیست. اگر واقعا چنین قتل عامی رخ داده بود آیا ممکن بود که اردشیر اول پسر خشیارشا نسبت به آن بی اعتنا باشد و اقدامی علیه یهودیان در دوران او ثبت نشود؟ آیا می شد که برای چنین حادثه عظیمی کتیبه ای نقر نکنند یا اینکه تواریخ هرودوت با همه دشمنی ها و تمایل برای ایرادگیری اشاره به آن نداشته باشد؟]، و در آ ن روز عدد آنانی را که در دارالسلطنه شوشن کشته شدند بحضور پادشاه عرضه داشتند، و پادشاه به استر ملکه گفت که یهودیان در دارالسلطنه شوشن پانصد نفر را هلاک کرده اند؛ پس در سایر ولایت های پادشاه چه کرده اند؟ حال مسئول تو چیست که به تو داده خواهد شد. و استر گفت به یهودیانی که در شوشن می باشند اجازت داده شود که فردا نیز مثل امروز عمل نمایند، و پادشاه فرمود که چنین بشود [فقط یک مورخ دیوانه ممکن است چنین افسانه ای را تاریخ بپندارد. کسی که ذره ای از تاریخ امپراتوری هخامنشی مطلع باشد فقط به این هجویات خواهد خندید. این اخشورش اگر خشیارشا باشد باید بدانید که زرتشتیان در موارد اضطرار حکم اعدام صادر می کردند و معمولا احکام برگشت پذیر صادر می شد. خشیارشا خود می گوید: من کسی را بی دلیل محکوم نمی کنم مگر آنکه دو نفر به جرم او شهادت دهد. به هر حال در این اینجا برای بحث در مورد شخصیت این شاه بزرگ خارج از حوصله خواهد بود اما برای بحث در این مورد شواهد کافی  موجود است.]، و یهودیان بر روی هم هفتاد و هفت هزار نفر(!!!!!!!!!!) از مخالفان خویش را کشتند و آن روز را روز بزم و شادی دانستند (جشن پوریم)." (در پایان داستان نیز هامان اعدام می شود و مردخای رییس کاتبان دربار)

                     آپوکریفای عهد عتیق